نحوه انتخاب پدال های دوچرخه کوهستان
به طورکلی، پدال های بدون گیره از یک اتصال مکانیکی بین کفش شما و پدال استفاده می کنند (اصطلاح "کلیپس" به فقدان گیره اشاره دارد). پدال‌های بدون گیره کوهستانی از کفشی با کفی چسب‌دار و گیره‌ای فرورفته استفاده می‌کنند که راه رفتن با آن را امکان‌پذیر می‌کند، که می‌تواند آنها را به انتخابی مناسب برای دوچرخه سواران معمولی در جاده نیز تبدیل کند. بیشتر سیستم‌های پدال بدون گیره کوهستانی از طراحی «2 سوراخ» استفاده می‌کنند و قابل تنظیم جهت هماهنگی بین پدال با وزن و قدرت شما هستند. سیستم های بدون گیره شما را محکم به پدال متصل می کنند و زمانی که پای خود را می چرخانید آزاد می کنند.
پدال‌های دوچرخه کوهستانی بدون گیره با گیره‌های دوچرخه کوهستانی دو پیچ کار می‌کنند و اغلب دو طرفه هستند و پهنای بزرگ‌تری نسبت به پدال‌های دوچرخه جاده‌ای بدون گیره دارند. این پلت فرم عریض‌تر احساس بهتری را روی پدال‌ها هنگام ایستادن، مانند زمانی که در حال پایین آمدن از روی دوچرخه هستید، ارائه می‌دهد. برخی از پدال‌های دوچرخه کوهستانی بدون گیره حتی دارای پهنای عریض با پین‌هایی هستند، شبیه به پدال‌های تخت، برای کشش عالی، انتقال نیرو . بسیاری از پدال‌های دوچرخه کوهستانی بدون گیره از سیستم گیره SPD Shimano استفاده می‌کنند، با این حال، چند گزینه دیگر نیز وجود دارد. SPD مخفف Speed Pedaling Dynamics است و به عنوان سیستمی تقریباً همه جا برای پدال های بدون گیره دوچرخه کوهستان ظهور کرده است. سیستم‌های دیگری نیز وجود دارند، بنابراین هنگام خرید مطمئن شوید که گیره‌ها و پدال‌های شما سازگار هستند.
سازگاری بین پدال و کفش بدون گیره
کفش‌های دوچرخه کوهستان از یک گیره دو پیچی استفاده می‌کنند، در مقایسه با الگوی سه پیچی که در کفش‌ها و گیره‌های دوچرخه جاده بدون گیره یافت میشود. جدا از این قابلیت گیره، باید شکل کفش ها و پدال ها را در نظر بگیرید. برخی از کفش‌های دوچرخه کوهستان بدون گیره بیشتر شبیه کفش‌های دوچرخه جاده‌ای هستند، با انحنای بیشتر. توجه به نحوه اتصال پدال با کفش برای اطمینان از احساس راحتی و ایمن بودن آنها در شرایط مختلف مهم است. پدال ها را می توان تا حدودی با فاصله و با تغییر ارتفاع پین ها تنظیم کرد.
نحوه استفاده از پدال های MTB بدون گیره
اگرچه ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر برسد،
دوچرخه سواری با پدال های بدون گیره با کمی تمرین به سرعت تبدیل به عادت می شود. توصیه می کنیم دوچرخه خود را با قرار دادن در کنار دیوار یا هر چیزی که می توانید به آن تکیه کنید، شروع کنید تا بتوانید در حین تمرین قیچی کردن و باز کردن گیره خود را ثابت نگه دارید.
برای چسباندن به پدال‌های بدون گیره، قلاب را روی پدال قرار دهید و با کمی فشار به سمت پایین، آن را کمی به سمت جلو بلغزانید. بیشتر پدال‌های بدون گیره دوچرخه‌های کوهستانی دو طرفه هستند، فرقی نمی‌کند به کدام سمت قلاب کنید. وقتی کمی تمرین با هر دو پا را انجام دادید، آماده سوار شدن هستید. با پایی که حرکت پدال خود را با آن شروع می کنید شروع کنید.
کفش و پدال را در هم چفت کنید و کمی شتاب بگیرید و هنگامی که در حال حرکت و ثبات هستید، می توانید پای دیگر خود را محکم کنید.
برای رها شدن از پدال های بدون گیره، به سادگی پاشنه خود را به سمت بیرون و دور از دوچرخه بچرخانید. متوجه خواهید شد که برداشتن کلیپس ساده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید، اگرچه ممکن است دوچرخه سوار فراموش کندقفل بین کفش و پدال را باز کند ، یک یا دو بار باعث میشود زمین بخورند، این بخشی از بازی ست! برخی از دوچرخه سواران ممکن است نگران بازکردن گیره باشند، یا در هنگام زمین خوردن آنها را باز نکنند. اغلب اوقات، زمین خوردن به طور خودکار شما را از روی پدال ها جدا می کند و از گره خوردن با دوچرخه جلوگیری می کند.
